χωρίς άλλη αναβολή

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

7 ~ Ρεϊνάλντο Αρένας: Η νύχτα του θανάτου

Κι ενώ χειροτέρευα όλο και περισσότερο, έβγαλα ένα εισιτήριο για το Μαϊάμι, με τη σκέψη να πεθάνω στη θάλασσα. Όχι ειδικά στο Μαϊάμι, αλλά στην ακτή. Ό,τι επιθυμεί όμως κανείς περισσότερο φαίνεται πως από μια διαβολική γραφειοκρατία καθυστερεί, ακόμα και ο θάνατος.

Στην πραγματικότητα, δεν προσπαθώ να πω πως ήθελα να πεθάνω, αν δεν έχεις όμως άλλη επιλογή από τον πόνο, χίλιες φορές καλύτερος ο θάνατος. Πριν από μήνες, μπήκα σ' ένα δημόσιο ουρητήριο, δίχως να μου δημιουργηθεί εκείνη η αίσθηση της προσδοκίας και της συνενοχής που πάντα ένιωθα. Κανείς δεν μου έδωσε σημασία, κι όσοι ήταν εκεί συνέχιζαν τις ερωτικές τους περιπτύξεις. Εγώ πλέον δεν υπήρχα. Δεν ήμουν νέος. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκέφτηκα, καλύτερα ο θάνατος.

Δεν μπορούσα ακόμα να περπατήσω σχεδόν, κι ο Λάζαρος με βοήθησε ν' ανέβω στο διαμέρισμά μου, που δυστυχώς βρίσκεται στο έκτο πάτωμα, χωρίς ασανσέρ. Έφτασα με δυσκολία εκεί πάνω. Ο Λάζαρος έφυγε πολύ στενοχωρημένος. Στο σπίτι μου πια, βάλθηκα όπως μπορούσα να τινάζω τη σκόνη. Ξαφνικά, πάνω στο κομοδίνο, έπεσα σ' ένα φακελάκι το οποίο περιείχε κάποιο δηλητήριο για τα ποντίκια που λέγεται Τροκεμιτσέλ. Αυτό με γέμισε κουράγιο, προφανώς κάποιος έβαλε εκεί αυτό το δηλητήριο για να το πάρω. Και κείνη τη στιγμή αποφάσισα πως η αυτοκτονία, που είχα σχεδιάσει στα μουλωχτά, μπορούσε για την ώρα να αναβληθεί. Δεν γινόταν να δώσω αυτή την ευχαρίστηση σε όποιον μου άφησε εκείνο το φακελάκι στο δωμάτιο.

Είχα ήδη αρχίσει, όπως θα δείτε παρακάτω, την αυτοβιογραφία μου στην Κούβα. Την είχα ονομάσει "Πριν πέσει η νύχτα", γιατί έπρεπε να τη γράφω πριν σκοτεινιάσει, μια και ζούσα κυνηγημένος στο δάσος. Τώρα η νύχτα αναμενόταν και πάλι με τον πλέον ανέκκλητο τρόπο. Ήταν η νύχτα του θανάτου. Τώρα ναι, έπρεπε να τελειώσω την αυτοβιογραφία μου πριν πέσει η νύχτα.

Εξ αιτίας της εύθραυστης κατάστασης της υγείας μου και της τρομερής κατάθλιψης που μου προκαλεί το γεγονός ότι δεν είμαι ικανός να συνεχίσω να γράφω και να αγωνίζομαι για την ελευθερία στην Κούβα, δίνω τέλος στη ζωή μου... η Κούβα θα είναι ελεύθερη. Εγώ είμαι κιόλας.

Επιπλέον, φεύγω χωρίς να χρειαστεί να περάσω πρώτα από την ύβρη του γήρατος.


Reynaldo Arenas (1943-1990)
Στις 7 Δεκεμβρίου, με χάπια και αλκοόλ
στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη.
(λίγο πριν το τέλος από aids...)



Tα αποσπάσματα (εκτός του προτελευταίου) είναι
από το βιβλίο του Ρεϊνάλντο Αρένας
Πριν πέσει η νύχτα -
εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 1992
,
σε μετάφραση
Αγγελικής Βασιλάκου


-η φωτογραφία είναι του Lázaro Gómez Carriles-
από το reyastrol.com/POESIA-CUBANA


Ρεϊνάλντο Αρένας
ΕΔΩ κι ΕΔΩ, στο blog Gay Βιβλιογραφία στα Ελληνικά

Ετικέτες

από Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ.. _Permalink ---> 20.3.08

16 Comments:

Το 'χει η τύχη μου κάθε χρόνο τέτοια μέρα ακριβώς, να μνημονεύω τον Αρένας. Πέρυσι σε φιλικό μπλογκ είχαμε σκίσει τα ιμάτιά μας με δημοσίευμα στο περιοδικό “Heteron 1/2″ κάποιου Σακαντάρη.

Ως τότε δεν τον γνώριζα. Ψάχνοντας με λεπτομέρεια τη ζωή του όμως, κατέληξα ότι ο Αρένας ήταν διαταραγμένος. Έτρεφε ένα φοβερό μίσος εναντίον της ανθρωπότητας και όλα όσα έγραφε για την Κούβα ήταν στημένα.

Reinaldo Arenas, Antes queanochezca. Autobiografía,Barcelona, Tusquets, 1992, pp. 343Recensione di Domenico Antonio Cusato(Univesità di Catania)

Από έγκυρο σάιτ του Πανεπιστημίου της Κατάνια από την αυτοβιογραφία του, προκύπτουν τα εξής:

Ο άνθρωπος ήταν άρρωστος αντικαθεστωτικός, αντιεπαναστάτης και κυρίως εναντίον του Κάστρο για τον οποίον έτρεφε μίσος αγιάτρευτο. Εξηγούνται όλα από την παιδική του ηλικία με τη μαμά του και τη γιαγιά του.

Ήταν λοιπόν αντιεπαναστάτης σφοδρός, βαλτός των Αμερικάνων προφανώς, πολεμούσε την επανάσταση, έγραφε βιβλία εναντίον τους και τον φυλάκισαν.

Μετά από επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες απόπειρες απόδρασης τη δεκαετία του ‘70 κτλ. κατάφερε τελικά το ‘80 αλλάζοντας όνομα, να δραπετεύσει και να πάει στο Μαϊάμι. Και τελικά στη Ν. Υόρκη, όπου δούλευε για το περιοδικό Μαριέλ.

Κατάλαβες έτσι; ( έλα πουλάκι μου στο θείο τον καλούλη Αμερικανάκο που σ’αγαπάει να σε νταντέψει να του τα πεις, τι σου κάνανε αυτά τα τέρατα οι Επαναστάτες εκεί στην Κούβα!)

Μετά από διάφορες περιπέτειες λόγω της ερωτικής του επιλογής, αρρώστησε από AIDS.

Από κει και μετά ξεσάλωσε… μέχρι την ώρα που αυτοκτόνησε από υπερβολική χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ το 1990.

Κατόπιν το 2000 γυρίστηκε ταινία «Πριν το σούρουπο» (Πριν πέσει η νύχτα, όπως το μεταφράζει η Αγγελική Βασιλάκου που αναφέρεις), βασισμένη στην αυτοβιογραφία του…

Eppure, prima di morire deve finire la sua autobiografia; nontanto per amor proprio, come si potrebbe credere, quanto per unatto di odio verso il regime cubano e, in particolare, verso FidelCastro; o forse, verso il mondo intero.

«Come si legge nell’ introduzione, nel 1987, credendo la sua fine ormai imminente, Arenas prega un amico defunto affinché gli conceda qualche anno ancora di vita: “Oyeme lo que te voy a decir, necesito tres años másde vida para terminar mi obra que es mi venganza contra casi todo el género humano” (p. 16).»

Γράφει επί λέξει:

«Όπως διαβάζεται στην εισαγωγή, το 1987, πιστεύοντας ότι το τέλος του είναι αναπόφευκτο, ο Αρένας παρακαλάει έναν φίλο πεθαμένο! να του παραχωρήσει ένα ακόμα χρόνο ζωής. Και λέει επί λέξη: « Άκουσε με, αυτό που πρόκειται να σου πω, χρειάζομαι τρία χρόνια ακόμα ζωής για να τελειώσω το έργο μου, που είναι η εκδίκησή μου ενάντια σχεδόν σε όλο το ανθρώπινο γένος». (σελ. 16)»

Ενδιαφέρουσα ανάρτηση όπως πάντα! ;)

Πέμπτη, Απριλίου 03, 2008 3:50:00 μ.μ.  

Το απόσπασμα που γράφεις για την "εκδίκηση σε όλο το ανθρώπινο γένος", επέλεξα να μην το ...επιλέξω :-)


Ο Αρένας, όντως, έτρεφε αγιάτρευτο μίσος για τον Κάστρο - και για την αυτοκτονία του αυτόν ενοχοποίησε: "Δίνω τέλος στη ζωή μου γιατί δεν μπορώ να εξακολουθήσω να εργάζομαι. Κανένα από τα πρόσωπα που με περιβάλλουν δεν ευθύνεται γι αυτή την απόφαση. Μόνο ένας είναι ο υπεύθυνος: ο Φιδέλ Κάστρο".

O λόγος, βέβαια, που αυτοκτόνησε δεν ήταν ο Κάστρο, αλλά το aids. Με διαταραγμένο μυαλό και σ' αυτό το στάδιο της αρρώστιας, πίστευε ότι ο Κάστρο ευθυνόταν και για τη νόσο του.

Ωστόσο το μίσος του έχει εξήγηση. Ο Αρένας διώχθηκε ανηλεώς ως αντεπαναστάτης συγγραφέας και ομοφυλόφιλος (γνωστή η θέση του Κάστρο για τους ομοφυλόφιλους).

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έπρεπε να υποστεί τόσα μαρτύρια γι αυτά τα δυο πράγματα. Με κανένα τρόπο δεν θα υποστηρίξω ότι καλώς διώκονται οι άνθρωποι επειδή γράφουν βιβλία κατά της εξουσίας ή επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Ούτε, βέβαια, θα αποτιμηθεί ιστορικά η προσφορά του Κάστρο στην Κούβα από αυτή τη συγκεκριμένη στάση του.

Και, ναι, συμφωνώ, οι Αμερικανοί, "αγνοί και αθώοι και προστάτες των λαών", όπως πάντα εκμεταλλεύτηκαν το θέμα Αρένας για τη δική τους προπαγάνδα. Ο Αρένας υπήρξε πρόθυμος συνεργάτης τους σ' αυτό, αλλά στον Αρένας, σίγουρα είχαν κάνει κακό οι "επαναστάτες εκεί στην Κούβα". Κατανοητό μού φαίνεται.

Για να μην επεκταθώ, προσθέτω δύο σχετικά λινκς με το αυτό θέμα συζήτησης και ένα τρίτο, σχετικό με το βιβλίο του "Πριν πέσει η νύχτα":

xomeritis.blogspot
roosters.blogspot
umhomemgrego.blogspot

Σάββατο, Απριλίου 05, 2008 2:49:00 π.μ.  

Ναι, το μίσος του Αρένας για τον Κάστρο είναι προφανές και κατανοητό και για μένα. Δεν με πείθει το άλλοθι, του ότι έπρεπε να εδραιωθεί η Επανάσταση.
Όμως τα ψυχολογικά προβλήματα ο Αρένας τα είχε από πολύ τρυφερή ηλικία, εξ' αιτίας της μάνας και της γιαγιάς του. Με τον Κάστρο ήρθε κι έδεσε.
Η ένστασή μου εστιάζει σε δύο πολύ σοβαρά γεγονότα.
Το ένα λοιπόν είναι ότι το μίσος του για τον Κάστρο, που τον τύφλωνε, το εκμεταλλεύτηκαν κατάλληλα οι Αμερικάνοι και το άλλο η άδικη σπίλωση του ονόματος και της φήμης του Τσε.
Διάβασα τα λινκς που δίνεις και ευχαριστώ. Ενδιαφέρουσες συζητήσεις και σε πολλά με καλύπτεις εντελώς.

Κυριακή, Απριλίου 06, 2008 5:22:00 π.μ.  

"Δίνω τέλος στη ζωή μου γιατί δεν μπορώ να εξακολουθήσω να εργάζομαι. Κανένα από τα πρόσωπα που με περιβάλλουν δεν ευθύνεται γι αυτή την απόφαση. Μόνο ένας είναι ο υπεύθυνος: ο Φιδέλ Κάστρο".

Σας περνάει απο το μυαλό ότι μπορεί να άλλαξε μετά το AIDS και να έχει άλλη ερμηνεία αυτό που είπε;

Εξαιρετικές μου κυρίες θα σας δώσω δύο μέρες να το σκεφτείτε.

Χαιρετώ σας

Κυριακή, Απριλίου 06, 2008 1:00:00 μ.μ.  

Προσωπικώς, θα κάνω τον κόπο αν μάθω και ποιο θα είναι το έπαθλο.

Κουίζ είναι; κερδίζουμε κάτι αν το βρούμε;

Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008 11:39:00 π.μ.  

ανώνυμος

Επειδή δεν έτυχε να μπω δυο μέρες τώρα, για να μην εκπνεύσει η προθεσμία του διημέρου και χάσω δικαίωμα συμμετοχής, απαντώ πάραυτα. Αυτό που υπονοείς για τον Κάστρο είναι προβοκατόρικο και θα στο ανατρέψω αμέσως με το εξής απλό σκεπτικό.

1. Ο Κάστρο ήταν αντρούκλα με αδυναμία στις ξανθές(ξέρω τι σου λέω)

2. Αν είχε aids πριν τον Αρένας και ήταν υπεύθυνος για τη μετάδοση, θα είχε νοσήσει προ πολλού, δεδομένης και της ηλικίας.

Τώρα να σου κάνω κι εγώ μια ερώτηΞη;

Γιατί τόσο μίσος ο Αρένας στον Κάστρο; Λάβε υπ' όψιν ότι η οικογένειά του στήριζε την επανάσταση, τόσο όσο και ο ίδιος στην αρχή.

Να σε βοηθήσω λιγάκι γιατί βλέπω και ζορίζεσαι.

Μήπως γιατί γούσταρε τρελά τον Κάστρο, αλλά δεν του καθότανε;

Εξαιρετικέ μου ανώνυμε, έχεις δυο μέρες να το σκεφτείς, όλες δικές σου. ;)

Χαιρετώ σε και φιλώ σε!

Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008 12:49:00 π.μ.  

Kυρία μου, ανατρέπετε τα στερεότυπα. Λένε ότι οι άνδρες σκέπτονται διαρκώς το σεξ.

Η ιδέα ήταν ότι ο Αρένας επέρριπτε την ευθύνη στον Φιντέλ Κάστρο διότι του έδωσε την ευκαιρία να δραπετεύσει. Αν είχε παραμείνει στην Κούβα, πολύ πιθανόν να μην είχε προσβληθεί από το AIDS.

H ετέρα κυρία, φρονίμως ποιούσα, δεν απάντησε αν και παρέτεινα την προθεσμία.

Sex is not the answer for everything, όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Πάντα φίλος

Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008 10:17:00 μ.μ.  

Γητ, έχω δει πολλούς "αντρούκλες" να έχουν αδυναμία, σε άλλους "αντρούκλες", ξανθούς ή μη. Yποθέτω ότι ήθελες να πεις: "Ο Κάστρο ήταν ετεροφυλόφιλος με αδυναμία στις ξανθές"

Και γιατί ρωτάς τον ανώνυμο να σου εξηγήσει προς τι το μίσος του Αρένας για τον Κάστρο; Νομίζεις ότι υπάρχει κι άλλη ερμηνεία, εκτός του ότι ο Κάστρο ήταν γι αυτόν η προσωποποίηση του καθεστώτος που τον κυνήγησε και τον φυλάκισε γιατί ...έτσι;

Aν, ας πούμε, ο Κάστρο είχε αποφασίσει ότι δεν "γουστάρει" τις ξανθές που βγάζουν γλώσσα στους δικτάτορες θα σου άρεσε να σε φυλακίσει γι αυτό;

--
Ανώνυμε, "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Τουλάχιστον, πρόλαβε και έζησε για λίγο ελεύθερος "πριν πέσει η νύχτα".

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008 1:36:00 π.μ.  

χμμμ... "αδυναμία στις ξανθές" και "ΞΕΡΩ τι σου λέω";;;

Ώστε ταξίδεψες και στην Κούβα;
;-)

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008 1:38:00 π.μ.  

Περιπαιχτική διάθεση είχα, απέναντι στον ανώνυμο, δεν έγινε κατανοητό; :)

Επειδή μιλάτε σοβαρά όμως, αν υπάρχουν αξιόπιστες μαρτυρίες ότι γίνονταν τέτοιες τραγικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, στην Κούβα, την εποχή της επανάστασης, από πηγή σοβαρή και τεκμηριωμένη και όχι από αμερικάνικη προπαγάνδα μέσω διαταραγμένων δυστυχισμένων, θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω αν ο Κάστρο ήταν ο αντίστοιχος Στάλιν και σε τί διέφερε εν τέλει, από τον Batista; Διότι είναι γνωστό ιστορικά ότι η περίοδος Batista, ήταν αφόρητη για τους Κουβανούς. Έπεσαν λοιπόν από τον έναν στον άλλον χειρότερο; Γιατί εγώ άλλα έχω διαβάσει ως τώρα. Για μεγάλη αγωνία του Κάστρο να απαλλάξει το λαό του από τα βάσανα. Και για τρομερή συμπαράσταση των Κουβανών, στην αντίστασή του κατά της Αμερικής.
Τον Τσε που ενέπλεξε ο Σακαντάρης, βεβαίως, τον ενέπλεξε εντελώς άδικα και άσχετα, για να προσελκύσει το ενδιαφέρον. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι έτσι; Ή όχι;

Κι επίσης ανώνυμε, η ανατροπή των στερεοτύπων, δεν έγινε από μένα ακριβώς. Άλλοι τη δημιούργησαν. Και αν ακόμα σκεφτόμουν διαρκώς το σεξ, άδικο θα είχα; Που δεν το σκέφτομαι πια, σας διαβεβαιώ, διότι το εμπεδώσαμε ότι ο άντρας σήμερα είναι είδος προς εξαφάνιση. Ίσως αυτό να προέβλεπε ο Κάστρο, αν το δεχτούμε αυτά που του προσάπτουν, και να πάλευε να το ανατρέψει για την ισορροπία στη φύση. Και πριν μου προσάψετε εμένα ρατσισμό, ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Στην Ελλάδα ειδικά, ο άντρας σε λίγο θα αποτελεί μουσειακό είδος. Θα κοιτάμε τα αγάλματα των ανδρών και θ' αναστενάζουμε με πόνο και νοσταλγία.

Πολύ καλημέρα σας!

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008 12:20:00 μ.μ.  

Δεν έχω πάει Κούβα. Είναι στα άμεσα μελλοντικά μου σχέδια. Έχουν ζήσει όμως εκεί φίλες μου και μου έχουν κάνει περιγραφές εντελώς διαφορετικές από αυτές που κυκλοφορούν στα ιστολόγια. Μου μίλησαν για ευτυχισμένους ανθρώπους, γελαστούς και εύθυμους, χαλαρούς και χωρίς άγχος, ερωτικούς κι ελεύθερους, που αντιμετώπιζαν την φτώχεια των αμερικάνικων αποκλεισμών, με απόλυτη αξιοπρέπεια στηρίζοντας τον Κάστρο και πίνοντας νερό στ' όνομά του. Μία από τις φίλες μου ήταν ξανθιά.

Καλημέρα!

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008 12:27:00 μ.μ.  

Ούτε εγώ έχω πάει στην Κούβα, αλλά αυτές τις περιγραφές για ευτυχισμένους και χαρούμενους ανθρώπους τις βρίσκω εξιδανικευμένες. Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι στην Κούβα διαφέρουν από τους ανθρώπους άλλων χωρών.

Σχετικώς με την ιστορική και πολιτική σημασία του Κάστρο για την Κούβα και με τις συνθήκες που ζούσαν οι Κουβανοί επί Μπατίστα έχω γράψει σε πρόσφατη συζήτηση στο rooster - στο δεύτερο σχόλιο έχω δώσει και το λινκ. Δεν διαφωνούμε.

Σε ό,τι όμως αφορά στον Αρένας, δεν μπορώ παρά να συμμεριστώ την οργή και το μίσος του. Διώχθηκε, φυλακίστηκε και βασανίστηκε επειδή ήταν αντικαθεστωτικός και ομοφυλόφιλος. Tα βιώματά του, η ψυχοσύνθεσή του, τα πολιτικά του πιστεύω, η μαμά του και η γιαγιά του και η παιδική του ηλικία, δεν συνιστούν λόγους για ανηλεή δίωξη, αλλά μόνον βιογραφικά στοιχεία.

Αν αναγνωρίζεις ως αγωνιστή τον Παναγούλη που προσπάθησε να δολοφονήσει τον έλληνα δικτάτορα, (και σημείωσε ότι ο Παναγούλης δεν είχε υποστεί τα βασανιστήρια του Αρένας), δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν βρίσκεις λογικό το ότι ο Κουβανός συγγραφέας μισούσε τον Κάστρο, που μπορεί να ηγήθηκε μιας επανάστασης για να καλυτερέψει τις συνθήκες ζωής - αφόρητης, καμμία αντίρρηση - των συμπατριωτών του, κατέληξε, όμως, να την κυβερνάει δικτατορικά επί πενήντα χρόνια. Στο τέλος τέλος ο Αρένας δεν προσπάθησε να δολοφονήσει τον Κάστρο, την ελευθερία του ήθελε. Δεν νομίζεις ότι είχε το δικαίωμα να την απαιτεί και να μισεί αυτόν που του την στέρησε;

Πολύ χαρακτηριστικά και λιτά το είπε ο Thomas Xomeritis (το πρώτο λινκ του δεύτερου σχολίου) απαντώντας σε σχόλιο που έγραφε ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τον Κάστρο μόνον από τον τρόπο που αντιμετώπισε τους ομοφυλόφιλους.
:
"να με συγχωρέσετε αν θα κρατούσα εμπάθεια για κάποιον που με πέταξε στη φυλακή, χωρίς λόγο", έγραψε.

Και είχε απόλυτο δίκιο.

Κυριακή, Απριλίου 13, 2008 3:10:00 π.μ.  

Γράφεις:
«Tα βιώματά του, η ψυχοσύνθεσή του, τα πολιτικά του πιστεύω, η μαμά του και η γιαγιά του και η παιδική του ηλικία, δεν συνιστούν λόγους για ανηλεή δίωξη, αλλά μόνον βιογραφικά στοιχεία. »
________________________________

Δεν είπα αυτό. Αναφέρθηκα στη μαμά του και στη γιαγιά του και στα βιώματα του τα τραγικά, για να δείξω ότι είχε «μίσος στο ανθρώπινο γένος», όπως ο ίδιος έγραψε. Δικά του λόγια.

Φυσικά και του αναγνωρίζω κάθε δικαίωμα να μισεί τον Κάστρο ή τον όποιον του στερούσε την ελευθερία.

Το ίδιο θα ένιωθα κι εγώ. Και χειρότερα.

Αμφισβήτησα τις μαρτυρίες του, θεωρώντας τον διαταραγμένο και με άσβεστο μίσος κατά πάντων και ζήτησα από όποιον έχει να παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία της συμπεριφοράς Κάστρο και κυρίως της ανάμειξης Τσε και από άλλες πηγές.

Γιατί θεωρώ άδικο, να σπιλώνεται η μνήμη ηρώων σαν τον Τσε και ηγετών σαν τον Κάστρο, από μια και μόνη μαρτυρία-καταγγελία ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΥ ΨΥΧΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ!

Στοιχεία άλλων, που να επιβεβαιώνουν τον Αρένας, έχουμε; Μαρτυρίες άλλων ανθρώπων;

Πόσο πιο καθαρά να το πω;

Κυριακή, Απριλίου 13, 2008 4:22:00 μ.μ.  

Ίσως, επί τόσα σχόλια, συζητάμε πάνω σε μια παρανόηση.

Aν αυτή τη φορά καταλαβαίνω σωστά, αμφισβητείς τη γενικότερη στάση του καθεστώτος απέναντι στους ομοφυλόφιλους και τους αντιφρονούντες και ρωτάς αν υπάρχουν στοιχεία ότι όντως το καθεστώς Κάστρο τους δίωκε;

Γιατί εγώ σου απαντούσα σαν να το δεχόσουν και αμφισβητούσες μόνον τις προθέσεις και τα κίνητρα του Αρένας.

Αλλά νομίζω ότι αυτό δεν αμφισβητείται. Η ομοφυλοφιλία τιμωρείτο στην Κούβα με ποινές φυλάκισης και υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν τον Αρένας. Δεν το έλεγε μόνον αυτός, που έφηβος ακόμα συντάχθηκε και βοήθησε την επανάσταση, πράγμα που αποδεικνύει ότι, δεν ήταν αντίθετος μ' αυτήν απ' την αρχή. Η περίοδος των μεγάλων διωγμών ήταν μεταξύ 60 και 70, από όσα έχω διαβάσει. Η κατάσταση άρχισε κάπως να καλυτερεύει από τα μέσα της δεκαετίας 70-80, και δεν ισχυρίζομαι ότι τότε η Κούβα ήταν χειρότερη από άλλα κράτη της Λατινικής Αμερικής σ’ αυτό το ζήτημα. Ενώ στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης, της στέγασης, της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού, ήταν καλύτερη από όλα αυτά τα κράτη. Σε κάποιους τομείς, μάλιστα, ξεπερνούσε και το επίπεδο της Αμερικής.

Μέχρι που ο ίδιος ο Κάστρο, το 1992, δήλωσε δημοσίως ότι "η φυσική ανθρώπινη προδιάθεση πρέπει να γίνεται σεβαστή" αποδεχόμενος, με καθυστέρηση 20 χρόνων - και μετά τις διώξεις -, αυτό που από το 1973 είχε αποφανθεί η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έκανε και κάτι πρακτικό που να το αποδεικνύει.

"Δεν θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλια είναι εκφυλιστικό φαινόμενο", είπε σε μια συνέντευξή του. "Πάντα προσήγγιζα το ζήτημα πιο ορθολογικά θεωρώντας ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια διάσταση και μια φυσική ροπή που πρέπει να γίνεται σεβαστή. Έτσι το βλέπω και είμαι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάθε μορφή καταστολής , περιφρόνησης, χλεύης ή διάκρισης που αφορά σε ομοφυλόφιλους. Αυτό πιστεύω", συμπλήρωσε, ωστόσο όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη ότι ένας ηγέτης χρειάζεται και να αποδεικνύει αυτά που δηλώνει πως πιστεύει.

Και από ό,τι μαθαίνουμε, στην Κούβα οι διακρίσεις εξακολουθούν.

Δευτέρα, Απριλίου 14, 2008 6:52:00 μ.μ.  

Respect! Πολύ ψύχραιμα και παραγωγικά σχόλια για ένα θέμα που δραπετεύει από τα όρια της λογοτεχνίας.

Το πιάσατε το θέμα από όλες τις απόψεις. Ο Αρένας ήταν μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με προβληματική ψυχοσύνθεση, θύμα του καθεστώτος Κάστρο αλλά πιο πολύ θύμα των ναρκωτικών, του αλκοόλ, και της ομοφυλοφιλίας του.

Τετάρτη, Μαρτίου 11, 2009 10:17:00 μ.μ.  

Ενδιαφέρουσα η θεωρία σας.

Ώστε η ομοφυλοφιλία σκοτώνει όπως τα ναρκωτικά και το αλκοόλ; Όπως και η ετεροφυλοφιλία, φαντάζομαι. Αλλά γιατί το παραλείψατε;

Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009 4:36:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home