χωρίς άλλη αναβολή
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
33 ~ Άρθουρ Καίσλερ: μην αφήνεις τους φόβους σου να επηρεάζουν τις πράξεις σου
*
Τίποτα δεν είναι πιο θλιβερό από το θάνατο μιας ψευδαίσθησης.
*
Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να θεωρεί τον κόσμο ως ένα είδος μεταφυσικού οίκου ανοχής για συναισθήματα.
Η βασική προϋπόθεση της πρωτοτυπίας είναι η τέχνη του να ξεχνάμε, στη κατάλληλη ώρα, αυτό που γνωρίζουμε.
*
Η δημιουργική δραστηριότητα θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα είδος της διαδικασίας μάθησης, όπου δάσκαλος και μαθητής βρίσκονται στο ίδιο πρόσωπο.
*
Δυο μισές αλήθειες δεν κάνουν μία αλήθεια, και δύο μισοί πολιτισμοί δεν κάνουν έναν.
Κανείς πριν τους Πυθαγόρειους δεν είχε σκεφθεί ότι οι μαθηματικές σχέσεις κρατούσαν το μυστικό του σύμπαντος. Εικοσιπέντε αιώνες αργότερα, η Ευρώπη είναι ακόμα ευλογημένη και καταραμένη με την κληρονομιά τους. Στους μη ευρωπαϊκούς πολιτισμούς, η ιδέα πως οι αριθμοί είναι το κλειδί και για την σοφία και για την ισχύ, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους.
Ο πιο επίμονος ήχος που αντηχεί μέσα από την ιστορία του ανθρώπου είναι το σφυροκόπημα από τα τύμπανα του πολέμου.
*
Ο κίνδυνος δεν είναι ότι μπορούμε να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να βρεθούμε σ’ ένα φασιστικό κόσμο. Ο κίνδυνος είναι ότι πέσαμε στο κρεβάτι την προηγούμενη νύχτα, σ’ έναν κόσμο που είχε γίνει φασιστικός, χωρίς να το πάρουμε είδηση.
από το Μηδέν και το Άπειρο (Darkness at Noon):
Ο Ρουμπασόφ τανύστηκε στην κουκέτα και τυλίχτηκε στην κουβέρτα. Ήταν πέντε η ώρα κι εδώ ήταν απίθανο να ξυπνήσει κάποιος πριν τις επτά τον χειμώνα. Ήταν πολύ νυσταγμένος και, καθώς το ξανασυλλογίστηκε, έκρινε πως δύσκολα θα τον έσερναν για ανάκριση για άλλες τρεις τέσσερις μέρες. Έβγαλε τα πενς-νέ του, τα ακούμπησε στο λιθόστρωτο δάπεδο πλάι στη γόπα του τσιγάρου, χαμογέλασε κι έκλεισε τα μάτια του. Ήταν τυλιγμένος ζεστά στην κουβέρτα και ένιωθε προστατευμένος' για πρώτη φορά μετά από μήνες δεν φοβόταν τα όνειρά του.
Όταν, λίγα λεπτά αργότερα, ο φύλακας έσβησε το φως απ' έξω και κύτταξε απ' το παραθυράκι της πόρτας μέσα στο κελί, ο Ρουμπασόφ, πρώην Κομισσάριος του Λαού, κοιμόταν με την πλάτη γυρισμένη στον τοίχο, με το κεφάλι πάνω στο απλωμένο αριστερό του μπράτσο, που αλύγιστο προεξείχε από το κρεβάτι' μόνο κάτω κάτω το χέρι του κρεμόταν χαλαρά κι έκανε συσπάσεις μέσα στον ύπνο του.
*
Είχε ησυχία στο κελί. Ο Ρουμπασόφ άκουγε μόνο το τρίξιμο από τα βήματά του. Έξι και μισό βήματα μέχρι την πόρτα, από όπου έπρεπε να έρθουν για να τον πάρουν, έξι και μισό βήματα μέχρι το παράθυρο, που πίσω του έπεφτε η νύχτα. Σύντομα θα τέλειωναν όλα. Ωστόσο, όταν αναρωτήθηκε "για τι, αλήθεια, πεθαίνεις;", δεν βρήκε απάντηση.
Προς πάντα ενδιαφερόμενον
Ο σκοπός αυτής της σύντομης επιστολής είναι να καταστήσω απολύτως σαφές ότι προτίθεμαι να αυτοκτονήσω παίρνοντας υπερβολική δόση φαρμάκων χωρίς τη γνώση ή τη βοήθεια οποιουδήποτε άλλου προσώπου. Τα φάρμακα αποκτήθηκαν νόμιμα και τα μάζευα κάμποσο καιρό. Το να προσπαθείς να αυτοκτονήσεις είναι ένας τζόγος το αποτέλεσμα του οποίου θα γίνει γνωστό στον τζογαδόρο μόνον αν αποτύχει, και όχι αν τα καταφέρει.
... ... ...
Arthur Koestler (1905-1983)
Tην πρώτη Μαρτίου, με βαρβιτουρικά και αλκοόλ, υποφέροντας από πάρκινσον και ανίατη ασθένεια και πιστεύοντας στην αυτοπροαίρετη ευθανασία. Μαζί με την γυναίκα του, στο σπίτι τους, στο Λονδίνο.
- φωτ: LIFE -
μετάφραση αποσπασμάτων: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
2 Comments:
(Μη δίνετε σημασία, μονολογώ σαν το γέρο του μαπετ σώου όταν εφυγε ο αλλος γερος)
:)
Όπως τώρα, λόγου χάριν. Ξέρω τι θα διαβάσω μόλις κλείσω τα 17!
:-)
(να, είδατε; δεν έχω διαβάσει την "Πράξη της Δημιουργίας" - αν δεν μονολογούσατε, στα αδιάβαστα θα έμενε.)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home