χωρίς άλλη αναβολή
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012
72 ~ Χέρτα Κράφτνερ: Είμαστε εμείς μονάχοι και θλιμμένοι
Κάτω από το ίδιο φεγγάρι
Είμαστε εμείς μονάχοι και θλιμμένοι,
Ο άνδρας στην Αυστραλία κι εγώ.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
Λέει ο άνδρας:
Ω φεγγάρι
Μεγέθυνε τις τρυφερές μου επιθυμίες
Φύτεψέ τες στους αγρούς
Της ερημιάς.
Πλανήτη της μάταιης αγάπης!
Γιατί να είμαι εγώ μονάχος
Σε αυτές τις θερινές νυχτιές;
Και λέω εγώ: Ω φεγγάρι,
Άστρο της αναλγησίας και της ψύχρας,
Φανάρι των άγρυπνων,
Που κανέναν δεν αγαπούν!
Γιατί δεν αγαπώ εγώ σ' αυτές τις κρύες του χειμώνα νύχτες;
Και το φεγγάρι μάς παρακολουθεί προσεκτικά,
Όπως τραγουδάμε και κλαίμε,
Και συγχρόνως ένα μετάλλιο από φτηνό χρυσάφι,
Όπως αυτό οι θρήσκες αδερφές
Φέρνουνε στο λαιμό,
Όταν αυτές από τα ταξίδια προσευχών
Πάλι γυρνούν στο σπίτι.
μετάφραση: Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
~ Γερμανόφωνη Ποίηση - Μέρος Δεύτερο (εκδ. λεξίτυπον, 2009)
Στο θάνατο ενός ποιητή
Ο φίλος μου ο ποιητής είναι νεκρός.
Τον θάψαμε κάτω από μια ακακία.
Η σύντροφός του - αληθινή μέγαιρα -
καθάρισε το λεκέ της σούπας από το σμόκιν του
(του το είχε φέρει για την κηδεία)
γιατί σ' όλη του η ζωή, είπε,
λαχταρούσε για καθαριότητα.
Φαντάστηκε, επίσης, ότι η ακακία
μύριζε τόσο έντονα
επειδή πάντα παραπονιόταν ιδιαιτέρως
για το βαρύ της άρωμα.
Αυτή, με τη σειρά της, είχε βασανιστεί.
ω, βασανιστεί είχε
από την μυρωδιά του
από το αποσβεστικό μελάνης
και τη σκόνη των παταριών
και των σχισμένων χαρτιών και μερικές φορές
- δυστυχώς - μερικές φορές από ένα είδος πούδρας
που αυτή δεν χρησιμοποιούσε ποτέ.
Αυτά είπε η σύντροφός του
στο δρόμο από το μνήμα για το σπίτι
κι αυτά ήταν όλα κι όλα που μπόρεσε να πει για τη ζωή του.
... ... ...
μετάφραση (από τα αγγλικά): Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
Hertha Kräftner (1928-1951)
Στις 13 Νοεμβρίου, στην Βιέννη, με λήψη υπερβολικής δόσης βαρβιτουρικών. Στα εικοσιτρία της, με ψυχική ασθένεια, έντονα συναισθήματα μοναξιάς, και έχοντας βιώσει περιόδους κατάθλιψης.
(πρωτότυπη φωτογραφία: onb.ac.at)
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home