χωρίς άλλη αναβολή
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
41 ~ Χοσέ Ασουνθιόν Σίλβα: Ψάξε με στο βασίλειο των μνημάτων
Το κακό του αιώνα
Ο πελάτης
Γιατρέ μου, μια αποθάρρυνση της ζωής
που βαθιά μου γεννιέται και ριζώνει,
του αιώνα το κακό, κακό του Βέρθερου,
του Ρόλια, του Μανφρέδου, του Λεοπάρντι.
Μια κούραση απ' το κάθε τι, μια απόλυτη
του ανθρώπου περιφρόνηση, μια ατέρμονη
άρνηση του σκοπού της ύπαρξης,
του δασκάλου μου Σοπενxάουερ άξια'
μια διάθεση κακή που μεγαλώνει
με το βασανιστήριο της ανάλυσης...
... ...
μτφ: Ηλίας Ματθαίου
Στεναγμός
Αν στις αναμνήσεις σου δείς κάποτε
μεσ' στην αχλύ του παρελθόντος
να ξεπετάγεται η θλιβερή μου θύμηση
μισοσβησμένη πια απ' τον χρόνο,
συλλογίσου πως ήσουν πάντα λαχτάρα μου
και αν η μνήμη μιας αγάπης τόσο θείας
συγκινήσει την καρδιά σου' σκεπάσει με
σύννεφα τον ουρανό σου,
γεμίσει με δάκρυα τα γαλάζια σου μάτια'
ω! μη με ψάξεις εδώ στη γη
που έζησα, που πάσxισα
αλλά στο βασίλειο των μνημάτων
που βρίσκεις γαλήνη και ανάπαυση!
2 Ιουνίου 1881
μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
José Asunción Silva (1865-1896)
Στις 23 Μαΐου, στο σπίτι του, στη Μπογκοτά,
με αυτοπυροβολισμό. Πνιγμένος στα χρέη και
καταβεβλημένος από τον θάνατο της αδελφής του
και την απώλεια του συνόλου του έργου του,
εξ αιτίας ναυαγίου.
- Το ποίημα "Το κακό του αιώνα" είναι από την ανθολογία
του Ηλία Ματθαίου "Ποίηση Ισπανόφωνης Αμερικής"
εκδ. Γνώση, 1987
- φωτογραφία: antologiacriticadelapoesiacolombiana.com -
Ο πελάτης
Γιατρέ μου, μια αποθάρρυνση της ζωής
που βαθιά μου γεννιέται και ριζώνει,
του αιώνα το κακό, κακό του Βέρθερου,
του Ρόλια, του Μανφρέδου, του Λεοπάρντι.
Μια κούραση απ' το κάθε τι, μια απόλυτη
του ανθρώπου περιφρόνηση, μια ατέρμονη
άρνηση του σκοπού της ύπαρξης,
του δασκάλου μου Σοπενxάουερ άξια'
μια διάθεση κακή που μεγαλώνει
με το βασανιστήριο της ανάλυσης...
... ...
μτφ: Ηλίας Ματθαίου
Στεναγμός
Αν στις αναμνήσεις σου δείς κάποτε
μεσ' στην αχλύ του παρελθόντος
να ξεπετάγεται η θλιβερή μου θύμηση
μισοσβησμένη πια απ' τον χρόνο,
συλλογίσου πως ήσουν πάντα λαχτάρα μου
και αν η μνήμη μιας αγάπης τόσο θείας
συγκινήσει την καρδιά σου' σκεπάσει με
σύννεφα τον ουρανό σου,
γεμίσει με δάκρυα τα γαλάζια σου μάτια'
ω! μη με ψάξεις εδώ στη γη
που έζησα, που πάσxισα
αλλά στο βασίλειο των μνημάτων
που βρίσκεις γαλήνη και ανάπαυση!
2 Ιουνίου 1881
μτφ: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
José Asunción Silva (1865-1896)
Στις 23 Μαΐου, στο σπίτι του, στη Μπογκοτά,
με αυτοπυροβολισμό. Πνιγμένος στα χρέη και
καταβεβλημένος από τον θάνατο της αδελφής του
και την απώλεια του συνόλου του έργου του,
εξ αιτίας ναυαγίου.
- Το ποίημα "Το κακό του αιώνα" είναι από την ανθολογία
του Ηλία Ματθαίου "Ποίηση Ισπανόφωνης Αμερικής"
εκδ. Γνώση, 1987
- φωτογραφία: antologiacriticadelapoesiacolombiana.com -
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
40 ~ Ντίτερ Λάιζεγκανγκ: τα περισσότερα θα γίνουν κι εν τη απουσία μου
Ειρηνικό τελείως καθημερινό πρωινό
Σήμερα το πρωί, Σάββατο, στις έντεκα του Απρίλη
Όπως κάθε πρωί ανάμεσα Μάρτη κι Οκτώβρη, μία παρέα
Πουλιά που κελαηδούσαν, με απόσπασε
Απ' τη δουλειά μου
Ολόκληρη τη νύχτα ήμουν απασχολημένος
Γράφοντας, ξεφυλλίζοντας (τελείως ξεχασμένος, τελείως στο
Γραπτό μου βυθισμένος) την εργασία μου για το
«Τέλος της μοναξιάς»
Τώρα, πέντε η ώρα και τριάντα, με το θόρυβο
Του πρώτου τραμ, αναλογίζομαι το
Αληθινό ξανά: τον εαυτό μου, καθώς κάθεται εδώ
Με πονεμένη πλάτη και στεγνό από το κάπνισμα λαιμό
Τα βιβλία, οι πολυδιαβασμένες τους σελίδες (πάντα
Κάπως εμφαντικές σημειώσεις στο περιθώριο)
Ρολόϊ ασημένιο, ένας χαρτοκόπτης από αλάβαστρο
Όπως κάθε πρωί, θ' αδειάσω το
Τασάκι αμέσως, θα περπατήσω στα σκοτεινά δωμάτια
Ίσως για λίγο
Απ' το παράθυρο θα ατενίσω τις ακόμα ήσυχες οδούς
Μέχρι επάνω στην κατοικία, όπου μένει ο αδελφός μου
Θα ξαπλώσω, σχεδόν κρυφά
Για λίγο στο κρεβάτι της γυναίκας μου
Θ' αφουγκραστώ τον ύπνο της και
θα παραδεχτώ (χωρίς πικρία, βεβαίως), ότι τα περισσότερα
Θα γίνουν κι εν τη απουσία μου
Μετά θα ρίξω τελικά
Μια τελευταία ματιά στα πυκνογραμμένα φύλλα
Με το επίμονο αίσθημα, πως έχω κάνει κάτι
Κάτι καλό, χρήσιμο
Και, όπως πάντα, θ' απωθήσω τα ερωτηματικά
«Γιατί;» και «Για ποιον;»
(11-4-1970)
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Relikte
Ένα βιβλίο, που είναι δικό μου
Με μία αφιέρωση του Άλμπερτ Σβάϊτσερ
Ένας δίσκος
It's the talk of the town
Γρατζουνισμένος
78 στροφών
Ένα δωμάτιο, που μου επιτρέπει
Να θυμούμαι
Ότι ζωγράφισα ένα μουστάκι στον
Κόνραντ Αντενάουερ
Μία ουλή, απ' την οποία μπορώ να κρατηθώ
Όταν υπάρχει ζήτημα
Ν' αναπαυθώ
Λίγες φωτογραφίες, όπου χαμογελάω
Γιατί το ζήτησε ο πατέρας μου
Το σώμα σου, που μου
Προκαλεί τόσο οίκτο
Ανάμεσα σ' όλα τα νεκρά σκουπίδια
(1973)
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Συνάντηση
Ο αδελφός σου στον άλλο συρμό
Μπορείς να τον δεις να κοιτάζει
Στο τζάμι
Μια στιγμή μοναχά
Τόσο λίγο για μια λέξη φιλίας
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Οι ωραιότερες λέξεις
Για σένα
Συλλέγω τις
Ωραιότερες λέξεις και
Τις βάζω
Κάτω απ' το μαξιλάρι σου
Όμως το πρωίμιλάς
Για
Άσχημα όνειρα
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Dieter Leisegang (1942-1973)
Στις 21 Μαρτίου, πρωί πρωί, στο Όφενμπαχ,
με αυτοπυροβολισμό.
- Τα δύο πρώτα ποιήματα είναι από την ανθολογία του Αντώνη Τριφύλλη
"σύγχρονη γερμανόφωνη ποίηση" - (επιμέλεια: Αλέξης Ζήρας)
εκδ.Γαβριηλίδης / Πλέθρον, 1983
- Το τρίτο και το τέταρτο ποίημα είναι από το περιοδικό η λέξη, τχ.40 / Δε-
κέμβριος 1984
- φωτογραφία: de.wikipedia.org -
Σήμερα το πρωί, Σάββατο, στις έντεκα του Απρίλη
Όπως κάθε πρωί ανάμεσα Μάρτη κι Οκτώβρη, μία παρέα
Πουλιά που κελαηδούσαν, με απόσπασε
Απ' τη δουλειά μου
Ολόκληρη τη νύχτα ήμουν απασχολημένος
Γράφοντας, ξεφυλλίζοντας (τελείως ξεχασμένος, τελείως στο
Γραπτό μου βυθισμένος) την εργασία μου για το
«Τέλος της μοναξιάς»
Τώρα, πέντε η ώρα και τριάντα, με το θόρυβο
Του πρώτου τραμ, αναλογίζομαι το
Αληθινό ξανά: τον εαυτό μου, καθώς κάθεται εδώ
Με πονεμένη πλάτη και στεγνό από το κάπνισμα λαιμό
Τα βιβλία, οι πολυδιαβασμένες τους σελίδες (πάντα
Κάπως εμφαντικές σημειώσεις στο περιθώριο)
Ρολόϊ ασημένιο, ένας χαρτοκόπτης από αλάβαστρο
Όπως κάθε πρωί, θ' αδειάσω το
Τασάκι αμέσως, θα περπατήσω στα σκοτεινά δωμάτια
Ίσως για λίγο
Απ' το παράθυρο θα ατενίσω τις ακόμα ήσυχες οδούς
Μέχρι επάνω στην κατοικία, όπου μένει ο αδελφός μου
Θα ξαπλώσω, σχεδόν κρυφά
Για λίγο στο κρεβάτι της γυναίκας μου
Θ' αφουγκραστώ τον ύπνο της και
θα παραδεχτώ (χωρίς πικρία, βεβαίως), ότι τα περισσότερα
Θα γίνουν κι εν τη απουσία μου
Μετά θα ρίξω τελικά
Μια τελευταία ματιά στα πυκνογραμμένα φύλλα
Με το επίμονο αίσθημα, πως έχω κάνει κάτι
Κάτι καλό, χρήσιμο
Και, όπως πάντα, θ' απωθήσω τα ερωτηματικά
«Γιατί;» και «Για ποιον;»
(11-4-1970)
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Relikte
Ένα βιβλίο, που είναι δικό μου
Με μία αφιέρωση του Άλμπερτ Σβάϊτσερ
Ένας δίσκος
It's the talk of the town
Γρατζουνισμένος
78 στροφών
Ένα δωμάτιο, που μου επιτρέπει
Να θυμούμαι
Ότι ζωγράφισα ένα μουστάκι στον
Κόνραντ Αντενάουερ
Μία ουλή, απ' την οποία μπορώ να κρατηθώ
Όταν υπάρχει ζήτημα
Ν' αναπαυθώ
Λίγες φωτογραφίες, όπου χαμογελάω
Γιατί το ζήτησε ο πατέρας μου
Το σώμα σου, που μου
Προκαλεί τόσο οίκτο
Ανάμεσα σ' όλα τα νεκρά σκουπίδια
(1973)
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Συνάντηση
Ο αδελφός σου στον άλλο συρμό
Μπορείς να τον δεις να κοιτάζει
Στο τζάμι
Μια στιγμή μοναχά
Τόσο λίγο για μια λέξη φιλίας
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Οι ωραιότερες λέξεις
Για σένα
Συλλέγω τις
Ωραιότερες λέξεις και
Τις βάζω
Κάτω απ' το μαξιλάρι σου
Όμως το πρωίμιλάς
Για
Άσχημα όνειρα
μτφ: Αντώνης Τριφύλλης
Dieter Leisegang (1942-1973)
Στις 21 Μαρτίου, πρωί πρωί, στο Όφενμπαχ,
με αυτοπυροβολισμό.
- Τα δύο πρώτα ποιήματα είναι από την ανθολογία του Αντώνη Τριφύλλη
"σύγχρονη γερμανόφωνη ποίηση" - (επιμέλεια: Αλέξης Ζήρας)
εκδ.Γαβριηλίδης / Πλέθρον, 1983
- Το τρίτο και το τέταρτο ποίημα είναι από το περιοδικό η λέξη, τχ.40 / Δε-
κέμβριος 1984
- φωτογραφία: de.wikipedia.org -
