χωρίς άλλη αναβολή

Το μυστικό είναι πως δεν υπάρχει ανταμοιβή και πρέπει να αντέχουμε τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας όσο πιο καλά μπορούμε, γιατί καμμιά εμπειρία και καμμιά διορατικότητα δεν πρόκειται να διορθώσει τα ελαττώματά μας, την αυτοεκτίμησή μας ή την απληστία μας. Πρέπει να μάθουμε ότι οι επιθυμίες μας δεν βρίσκουν πραγματική απήχηση στον κόσμο. Πρέπει να δεχτούμε ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν μας αγαπούν, ή αν μας αγαπούν, δεν μας αγαπούν με τον τρόπο που προσδοκούμε. Πρέπει να αποδεχθούμε την προδοσία και την απιστία, και, το πιο σκληρό απ' όλα, το ότι κάποιοι είναι καλύτεροι απ' όσο εμείς σε χαρακτήρα ή ευφυΐα.

* *
Κάποιες φορές τα γεγονότα δεν είναι τίποτα περισσότερο από αξιοθρήνητες συνέπειες, διότι η ενοχή δεν κατοικεί στις πράξεις μας αλλά στις προθέσεις που δίνουν αφορμή για τις πράξεις μας. Όλα εξαρτώνται από τις προθέσεις μας.

* *
Πιστεύεις πως ό,τι δίνει στον βίο μας νόημα είναι το πάθος που ξαφνικά εισβάλλει στην καρδιά, την ψυχή και το σώμα μας, και καίει μέσα μας για πάντα, χωρίς να έχει σημασία τι άλλο συμβαίνει στη ζωή μας; Και πως αν το έχουμε βιώσει με μεγάλη ένταση, τότε ίσως δεν ζήσαμε μάταια; Eίναι το πάθος τόσο βαθύ και τρομερό και υπέροχο κι άσπλαχνο; Είναι όντως επιθυμία για κάποιο πρόσωπο, ή είναι η επιθυμία για αυτή καθαυτή την επιθυμία; Aυτό είναι το ερώτημα. Ή μήπως είναι πράγματι επιθυμία για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ένα και μοναδικό, ανεξαρτήτως εάν αυτό το πρόσωπο είναι καλό ή κακό, και η ένταση των αισθημάτων μας δεν έχει σχέση με τα προσωπικά χαρίσματα και την συμπεριφορά του;

- Εmbers (Στάχτες)
μετάφραση: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου

Κάνε τη να σε γνωρίσει, Τζάκομο, ώστε ν αντιληφθεί ότι για κείνη δεν υπάρχει άλλη ζωή απ' αυτή που της όρισε η μοίρα, ότι εσύ είσαι η περιπέτεια κι ότι για κείνη δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να ζήσει μαζί σου, γιατί εσύ είσαι η νύχτα, η θύελλα κι η πανούκλα που πετάνε πάνω από τα τοπία της ζωής... Θέλω μέσα σε λίγες ώρες ν' αποκαλύψεις στην κόμισσα το μυστικό της προσωπικότητάς σου, κι αυτό το μυστικό θέλω να γίνει ώς αύριο το πρωί μι' ανάμνηση μονάχα, που δεν θα βασανίζει και δεν θα προκαλεί πόνο. Να είσαι καλός μαζί της, να είσαι όμως και σκληρός κι ανελέητος όπως πραγματικά είσαι, παρηγόρησέ τη και πλήγωσέ τη όπως θα έκανες αν είχες πολύν καιρό στη διάθεσή του, φρόντισε να ωριμάσει σε μια νύχτα ό,τι μπορεί να ωριμάσει ανάμεσα σε δυο ανθρώπινα πλάσματα και ολοκλήρωσε όλ' αυτά που έτσι κι αλλιώς ήταν προορισμένα να τελειώσουν μια μέρα. Κι έπειτα στείλ' τη πάλι σ εμένα, γιατί εγώ την αγαπώ...

μτφ: Μάρα Ευθυμίου
από το βιβλίο Η παράσταση στο Μπολτσάνο
εκδ. Ωκεανίδα, 2002

Κάποτε ονειρεύτηκα ότι στεκόμουν σε μια εξέδρα σε κάποια αίθουσα κατάμεστη από ανθρώπους. Φορούσα μια ρεντιγκότα και κρατούσα στο χέρι μου ένα ψηλό καπέλο και ένα μαγικό ραβδί. Ζήτησα από το εξέχον κοινό την ευγενική προσοχή του, ύψωσα το μαγικό ραβδί και με ένα και μόνο κτύπημα έκοψα το κεφάλι μου, το έβαλα μέσα στο καπέλο, και μετά, γαλήνια, με αβίαστες κινήσεις, έξυσα με το μαγικό ραβδί το εσωτερικό του καπέλου, έβγαλα το κεφάλι μου και το ξανάβαλα στη θέση του, πάνω στο λαιμό μου. Είπα "Βουαλά!", υποκλίθηκα, και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

- Memoir of Hungary
μετάφραση: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου

Δεν μπορεί να απαιτεί κανείς από έναν συγγραφέα να περιφέρεται μονίμως με επίσημο ένδυμα, να παίρνει μονίμως τραγικές πόζες... Έρχεται μια στιγμή, που δεν έχει καμιά όρεξη να παραμείνει πιστός στο ανθρώπινο είδος.

μτφ: Άννα Παπασταύρου
από το βιβλίο Εμείς κι αυτός
εκδ. Ωκεανίδα, 2008


Márai Sándor (1900-1989
Στις 22 Φεβρουαρίου, στο Σαν Ντιέγκο, με αυτοπυροβολισμό
στο κεφάλι. Μετά από μαρασμό και αυτοκαταδίκη σε απομό-
νωση που ακολούθησε τον θάνατο της γυναίκας του, το 1986,
και του θετού γιου του, το 1987.



- φωτ: elmundo.es -