χωρίς άλλη αναβολή
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
66 ~ Χάντερ Σ. Τόμσον: Όχι πια παιχνίδια, όχι άλλη διασκέδαση
Δεν είναι όλοι άνετοι στην ιδέα πως η πολιτική είναι ενοχικός εθισμός. Αλλά είναι. Είναι εθισμένοι, και είναι ένοχοι, και ψεύδονται και εξαπατούν και κλέβουν - σαν όλα τα τζάνκια. Και όταν βρεθούν σε κατάσταση παροξυσμού, θα θυσιάσουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε για να θρέψουν την απάνθρωπη και βλακώδη έξη τους, και δεν υπάρχει γιατρειά γι αυτό.
*
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποποιηθούν τις εξαρτήσεις τους - αλλά όχι εγώ. Είμαι εθιστική προσωπικότητα και οι ιατρικοί ειδήμονες συμφωνούν πως δεν μπορώ να θεραπευτώ - πράγμα που ενοχλούσε τους ανθρώπους που έβαζαν υποψηφιότητα για πρόεδροι όταν εμφανιζόμουν χωρίς προειδοποίηση αργά τη νύχτα στα σπίτια τους για απρογραμμάτιστες αντιπαραθέσεις σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας ή αναδρομικής φορολόγησης ή φημών για ιδιωτικά σκάνδαλα.
Αλλά όλα αυτά πριν πολύ καιρό' τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Άπαξ και δηλώθηκα ως πολυεθισμένος δεν υπήρξαν πια προβλήματα με γραφειοκρατικές διατυπώσεις ή φόβους δημόσιας έκθεσης και ανυποληψίας μόνο και μόνο επειδή εθεάθησαν μαζί μου.
Κανείς υποψήφιος δεν θα διακινδύνευε να συνδεθεί με έναν "ύποπτο" για εθισμό, αλλά ένας καταγεγραμμένος, ένας που έχει ο ίδιος ομολογήσει τον εθισμό του, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα.
-Better Than Sex
Confessions of a political junkie-
Το διαμέρισμά μου στην Νέα Υόρκη ήταν στην Πέρρυ Στρητ, πέντε λεπτά δρόμος από το White Horse. Έπινα συχνά εκεί, αλλά ποτέ δεν ήμουν αποδεκτός επειδή φορούσα γραβάτα. Οι αυθεντικοί άνθρωποι δεν ήθελαν παρτίδες μαζί μου.
Ήπια κάμποσο εκειπέρα, τη νύχτα που έφυγα για το Σαν Χουάν. Ο Φιλ Ρόλλιν, που θα δούλευε μαζί μου, πλήρωνε τις μπύρες, κι εγώ τις κατέβαζα, προσπαθώντας να μεθύσω αρκετά ώστε να κοιμηθώ στο αεροπλάνο. Ο Αρτ Μίλλικ, ο πιο ακόλαστος ταξιτζής της Νέας Υόρκης, ήταν εκεί. Εκεί ήταν και ο ο Ντιουκ Πέτερσον, που μόλις είχε επιστρέψει από τις Παρθένες Νήσους. Θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια λίστα με ονόματα για να έρθω σε επαφή όταν έφθανα στο Σαιντ Τόμας, αλλά έχασα τη λίστα και ποτέ δεν συνάντησα κανέναν απ' αυτούς τους ανθρώπους.
Ήταν μια διαβολεμένη νύχτα, καταμεσής στο Γενάρη, αλλά εγώ φορούσα ένα ελαφρύ κοτλέ πανωφόρι. Όλοι οι άλλοι φορούσαν βαριά τζάκετς και φανελένια κοστούμια. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να στέκω πάνω στα βρώμικα τούβλα της Χάντσον Στρητ, ανταλλάσσοντας χειραψίες με τον Ρόλλινς και να καταριέμαι τον παγωμένο αέρα που φυσούσε απ' το ποτάμι. Ύστερα μπήκα στο ταξί του Μίλλικ και κοιμήθηκα όλο το δρόμο ως το αεροδρόμιο.
-The rum diary-
Είμασταν κάπου κοντά στο Μπάρστοου στις παρυφές της ερήμου όταν η ντρόγκα άρχισε να πιάνει. Θυμάμαι ότι είπα κάτι σαν "Αισθάνομαι κάπως ζαλισμένος' ίσως πρέπει να οδηγήσεις εσύ..." Και ξαφνικά μια φοβερή βοή ξέσπασε γύρω τριγύρω μας και ο ουρανός γέμισε με κάτι πράγματα που έμοιαζαν με πελώριες νυχτερίδες που ορμούσαν και στρίγκλιζαν και χιμούσαν όλες γύρω από το αυτοκίνητο που έτρεχε με εκατό περίπου μίλια την ώρα, για το Λας Βέγκας, με την κουκούλα κατεβασμένη. Και μια φωνή ούρλιαζε: "Ιησού Χριστέ! Τι είναι αυτά τα αναθεματισμένα ζώα;"
Λίγο μετά έγινε ησυχία. Ο δικηγόρος μου είχε βγάλει το πουκάμισό του κι έχυνε μπύρα στο στήθος του για να επιταχύνει το μαύρισμα. "Τι στο διάλο φωνάζεις;" μουρμούρισε στρέφοντας το κεφάλι προς τον ήλιο με τα μάτια κλειστά κι ολόγυρα καλυμμένα με ισπανικά γυαλιά ηλίου. "Μη χολοσκάς" είπα. "Σειρά σου να οδηγήσεις".
-Fear and loathing in Las Vegas-
Στους φίλους που μου δάνειζαν χρήματα κι
ευτυχώς με κρατούσαν άνεργο. Κανείς συγ-
γραφέας δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς
αυτούς. Ευχαριστώ άλλη μια φορά. HST
Οι Άγγελοι της Κόλασης φαίνεται πως έχουν προτίμηση στις βαριές Χάρλεϊ. Τα μέλη της λέσχης χρησιμοποιούν συνήθως παρατσούκλια που τα ορίζουν σαν επίσημο όνομά τους, και μ' αυτό το όνομα διακινούνται στα μητρώα των λεσχών. Μερικές λέσχες θέτουν ως προϋπόθεση ότι οι αρχάριοι πρέπει να κάνουν τατουάζ, το κόστος του οποίου περιλαμβάνεται στα τέλη εγγραφής. Ο συνηθέστερος κοινός παρονομαστής στην αναγνώριση των Αγγέλων της Κολάσης είναι μάλλον ένα γενικό καθεστώς ρυπαρότητας. Οι αστυνόμοι του ανακριτικού αναφέρουν επίμονα, ότι αυτοί οι άνθρωποι, τόσο τα μέλη της λέσχης όσο και οι συντρόφισσές τους, δείχνουν να χρειάζονται επειγόντως μπάνιο. Τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι μια πολύ αποτελεσματική μέθοδος εξακρίβωσης επειδή ένα υψηλό ποσοστό των Αγγέλων της Κόλασης έχουν ποινικό μητρώο.
-Hells Angels
A Strange and Terrible Saga-
Αμερική... ακριβώς μια χώρα διακοσίων εκατομμυρίων πωλητών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, με όλο το χρήμα που χρειαζόμαστε για να αγοράσουμε όπλα, και χωρίς καμμία ηθική αναστολή να σκοτώσουμε οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο προσπαθεί να μας ξεβολέψει.
*
Καλύτερα να μεριμνήσεις για μένα, Κύριε' αν δεν το κάνεις θα με πάρεις στα χέρια σου.
Όχι Πια Παιχνίδια. Όχι Πια Αποτυχίες. Όχι Άλλα Περπατήματα. Όχι Άλλη Διασκέδαση. Όχι Πια Κολύμπι. 67. Παναπεί 17 χρόνια μετά τα 50. 17 περισσότερα από όσο χρειαζόμουν ή επιθυμούσα. Βαρεμάρα. Είμαι πάντα χαιρέκακος. Κανένα Γούστο - για κανέναν. 67. Γίνεσαι Άπληστος. Φέρσου κατά πως πρέπει στην ηλικία σου. Χαλάρωσε - Δεν θα πονέσει.
(σημείωμα αυτοχειρίας)
Hunter Stockton Thompson (1937–2005)
Στις 20 Φεβρουαρίου, λίγο πριν τις 6 το απόγευμα, στο ράντσο του, στο Γούντι Κρηκ του Κολοράντο με πυροβολισμό στο κεφάλι του.
(φωτ: articles.sfgate.com)
Μετάφραση αποσπασμάτων: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
Links:
- O Χάντερ Τόμπσον στο Σαν Σήμερα
- O Χάντερ Τόμπσον στην Ελευθεροτυπία (18.5.2005)
*
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποποιηθούν τις εξαρτήσεις τους - αλλά όχι εγώ. Είμαι εθιστική προσωπικότητα και οι ιατρικοί ειδήμονες συμφωνούν πως δεν μπορώ να θεραπευτώ - πράγμα που ενοχλούσε τους ανθρώπους που έβαζαν υποψηφιότητα για πρόεδροι όταν εμφανιζόμουν χωρίς προειδοποίηση αργά τη νύχτα στα σπίτια τους για απρογραμμάτιστες αντιπαραθέσεις σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας ή αναδρομικής φορολόγησης ή φημών για ιδιωτικά σκάνδαλα.
Αλλά όλα αυτά πριν πολύ καιρό' τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Άπαξ και δηλώθηκα ως πολυεθισμένος δεν υπήρξαν πια προβλήματα με γραφειοκρατικές διατυπώσεις ή φόβους δημόσιας έκθεσης και ανυποληψίας μόνο και μόνο επειδή εθεάθησαν μαζί μου.
Κανείς υποψήφιος δεν θα διακινδύνευε να συνδεθεί με έναν "ύποπτο" για εθισμό, αλλά ένας καταγεγραμμένος, ένας που έχει ο ίδιος ομολογήσει τον εθισμό του, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα.
-Better Than Sex
Confessions of a political junkie-
Το διαμέρισμά μου στην Νέα Υόρκη ήταν στην Πέρρυ Στρητ, πέντε λεπτά δρόμος από το White Horse. Έπινα συχνά εκεί, αλλά ποτέ δεν ήμουν αποδεκτός επειδή φορούσα γραβάτα. Οι αυθεντικοί άνθρωποι δεν ήθελαν παρτίδες μαζί μου.
Ήπια κάμποσο εκειπέρα, τη νύχτα που έφυγα για το Σαν Χουάν. Ο Φιλ Ρόλλιν, που θα δούλευε μαζί μου, πλήρωνε τις μπύρες, κι εγώ τις κατέβαζα, προσπαθώντας να μεθύσω αρκετά ώστε να κοιμηθώ στο αεροπλάνο. Ο Αρτ Μίλλικ, ο πιο ακόλαστος ταξιτζής της Νέας Υόρκης, ήταν εκεί. Εκεί ήταν και ο ο Ντιουκ Πέτερσον, που μόλις είχε επιστρέψει από τις Παρθένες Νήσους. Θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια λίστα με ονόματα για να έρθω σε επαφή όταν έφθανα στο Σαιντ Τόμας, αλλά έχασα τη λίστα και ποτέ δεν συνάντησα κανέναν απ' αυτούς τους ανθρώπους.
Ήταν μια διαβολεμένη νύχτα, καταμεσής στο Γενάρη, αλλά εγώ φορούσα ένα ελαφρύ κοτλέ πανωφόρι. Όλοι οι άλλοι φορούσαν βαριά τζάκετς και φανελένια κοστούμια. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να στέκω πάνω στα βρώμικα τούβλα της Χάντσον Στρητ, ανταλλάσσοντας χειραψίες με τον Ρόλλινς και να καταριέμαι τον παγωμένο αέρα που φυσούσε απ' το ποτάμι. Ύστερα μπήκα στο ταξί του Μίλλικ και κοιμήθηκα όλο το δρόμο ως το αεροδρόμιο.
-The rum diary-
Είμασταν κάπου κοντά στο Μπάρστοου στις παρυφές της ερήμου όταν η ντρόγκα άρχισε να πιάνει. Θυμάμαι ότι είπα κάτι σαν "Αισθάνομαι κάπως ζαλισμένος' ίσως πρέπει να οδηγήσεις εσύ..." Και ξαφνικά μια φοβερή βοή ξέσπασε γύρω τριγύρω μας και ο ουρανός γέμισε με κάτι πράγματα που έμοιαζαν με πελώριες νυχτερίδες που ορμούσαν και στρίγκλιζαν και χιμούσαν όλες γύρω από το αυτοκίνητο που έτρεχε με εκατό περίπου μίλια την ώρα, για το Λας Βέγκας, με την κουκούλα κατεβασμένη. Και μια φωνή ούρλιαζε: "Ιησού Χριστέ! Τι είναι αυτά τα αναθεματισμένα ζώα;"
Λίγο μετά έγινε ησυχία. Ο δικηγόρος μου είχε βγάλει το πουκάμισό του κι έχυνε μπύρα στο στήθος του για να επιταχύνει το μαύρισμα. "Τι στο διάλο φωνάζεις;" μουρμούρισε στρέφοντας το κεφάλι προς τον ήλιο με τα μάτια κλειστά κι ολόγυρα καλυμμένα με ισπανικά γυαλιά ηλίου. "Μη χολοσκάς" είπα. "Σειρά σου να οδηγήσεις".
-Fear and loathing in Las Vegas-
Στους φίλους που μου δάνειζαν χρήματα κι
ευτυχώς με κρατούσαν άνεργο. Κανείς συγ-
γραφέας δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς
αυτούς. Ευχαριστώ άλλη μια φορά. HST
Οι Άγγελοι της Κόλασης φαίνεται πως έχουν προτίμηση στις βαριές Χάρλεϊ. Τα μέλη της λέσχης χρησιμοποιούν συνήθως παρατσούκλια που τα ορίζουν σαν επίσημο όνομά τους, και μ' αυτό το όνομα διακινούνται στα μητρώα των λεσχών. Μερικές λέσχες θέτουν ως προϋπόθεση ότι οι αρχάριοι πρέπει να κάνουν τατουάζ, το κόστος του οποίου περιλαμβάνεται στα τέλη εγγραφής. Ο συνηθέστερος κοινός παρονομαστής στην αναγνώριση των Αγγέλων της Κολάσης είναι μάλλον ένα γενικό καθεστώς ρυπαρότητας. Οι αστυνόμοι του ανακριτικού αναφέρουν επίμονα, ότι αυτοί οι άνθρωποι, τόσο τα μέλη της λέσχης όσο και οι συντρόφισσές τους, δείχνουν να χρειάζονται επειγόντως μπάνιο. Τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι μια πολύ αποτελεσματική μέθοδος εξακρίβωσης επειδή ένα υψηλό ποσοστό των Αγγέλων της Κόλασης έχουν ποινικό μητρώο.
-Hells Angels
A Strange and Terrible Saga-
Αμερική... ακριβώς μια χώρα διακοσίων εκατομμυρίων πωλητών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, με όλο το χρήμα που χρειαζόμαστε για να αγοράσουμε όπλα, και χωρίς καμμία ηθική αναστολή να σκοτώσουμε οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο προσπαθεί να μας ξεβολέψει.
*
Καλύτερα να μεριμνήσεις για μένα, Κύριε' αν δεν το κάνεις θα με πάρεις στα χέρια σου.
Όχι Πια Παιχνίδια. Όχι Πια Αποτυχίες. Όχι Άλλα Περπατήματα. Όχι Άλλη Διασκέδαση. Όχι Πια Κολύμπι. 67. Παναπεί 17 χρόνια μετά τα 50. 17 περισσότερα από όσο χρειαζόμουν ή επιθυμούσα. Βαρεμάρα. Είμαι πάντα χαιρέκακος. Κανένα Γούστο - για κανέναν. 67. Γίνεσαι Άπληστος. Φέρσου κατά πως πρέπει στην ηλικία σου. Χαλάρωσε - Δεν θα πονέσει.
(σημείωμα αυτοχειρίας)
Hunter Stockton Thompson (1937–2005)
Στις 20 Φεβρουαρίου, λίγο πριν τις 6 το απόγευμα, στο ράντσο του, στο Γούντι Κρηκ του Κολοράντο με πυροβολισμό στο κεφάλι του.
(φωτ: articles.sfgate.com)
Μετάφραση αποσπασμάτων: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου
Links:
- O Χάντερ Τόμπσον στο Σαν Σήμερα
- O Χάντερ Τόμπσον στην Ελευθεροτυπία (18.5.2005)
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home