χωρίς άλλη αναβολή
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
70 ~ Πάολο Ιασβίλι: Τα κουρασμένα μάτια ζητούν τον ύπνο
Η σκιά στο κρύο
Η βροχή, η βροχή, το κρύο το λιβάδι, η αδύναμη σκιά.
Ποια είναι αυτή, και ποιος ο δρόμος; Κρύωνει η σκιά η αδύναμη
Μια στέγη ήθελε... Άργησε στο κρύο, με παγωμένη την ανάσα
Θα περπατάει για πολύ χωρίς να φτάνει πουθενά.
Έρχεται ο θάνατος... Για πού το 'βαλες ή από πού μας έρχεσαι;
Τα κουρασμένα μάτια ζητούν τον ύπνο, το σούρουπο κοντεύει.
Ένα κοράκι πίσω έμεινε από το σμήνος
Πονεμένε ταξιδιώτη, να βρεις τη νύχτα και να κλάψεις.
Δεν ξέρει ο άνεμος την ιστορία του λιβαδιού σε ποιον να τραγουδήσει
Δεν ξέρει η βροχή σε ποιανού την πόρτα μπροστά πικρά να κλάψει
Με τα κουρέλια τού ταξιδιώτη, ο κόρακας θα ζεσταθεί τις κρύες νύχτες
Ειρήνη σε όλους εκείνους που εκεί έξω θα πεθάνουν το χειμώνα!
Από μία λυρική διάθεση
Ποτέ δεν είχα νιώσει, έτσι αδύναμο πουλάκι ζαρωμένο
Μια αγάπη τόσο απέραντη, καρδιά να ξεχειλίζει
Σ' εσένα στρέφομαι και σε καλώ, αγάπη, σε προσμένω -
Τα μάτια μου το μαρτυράνε.
Τα βάσανά μου κι η χλομάδα, η αιώνια στραβωμάρα
Ούτε μια λέξη δεν νοώ στων αλλωνών τα λόγια
Τόσο μικρός και τόσο άγαρμπος, όλες τις λύπες έχω δοκιμάσει -
Όλα αυτά, ω ποθητή μου ομορφιά, εσύ τα 'χεις σφραγίσει.
Όταν πια δεν αντέχονταν η απελπισμένη αναμονή
Τότ' εμφανίστηκες εσύ, τότε η ζήλια μού 'τρωγε τα σωθικά.
Ηρέμησε, καλή μου, μη φοβάσαι το ασήμι στους κροτάφους -
Μια αχτίδα που προστέθηκε στην τόση αγάπη!
Τα τριάντα εφτά μου χρόνια πέρασαν
Όπως η σχέση του ζωγράφου με το αγαπημένο χρώμα.
Μαζί μου να είσαι, μ' εμέ τον θαρραλέο
Ίούτες τις μέρες τις μεγάλες κάθε στιγμή μαζί να πορευτούμε.
Ία μαύρα προμηνύματα μη σε σκοτίζουν
Όταν αδιάφορα απλώνεται στη νύχτα η σιωπή
Ίδια φοβερή όπως ο πόλεμος που πλησιάζει
Ίδια φοβερή όπως η σφαίρα που ετοιμάζεται να με βρει.
Paolo Iashvili პაოლო იაშვილი (1894–1937)
Στις 22 Ιουλίου, με πυροβόλο όπλο, στην Ένωση Συγγραφέων Γεωργίας, στην Τιφλίδα (Τμπιλίσι). Προσαρμοσμένος στην σοβιετική ιδεολογία, μετά από πιέσεις του Μπέρια που τον είχε "ανταμείψει" με την τοποθέτησή του ως μέλος της Πανακαυκασιανής Κεντρικής Επιτροπής, και έχοντας ήδη καταγγείλει συναδέλφους του ως "εχθρούς του λαού", δεν άντεξε πλέον να ενδώσει για μια ακόμα φορά - με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο - στην εκβιαστική πρόταση του Μπέρια ή να καταδώσει τον φίλο του, ποιητή Τιτσιάν Ταμπίτζε, ή να συλληφθεί και να βασανισθεί ο ίδιος από την ΝιΚαΒεΝτέ.
(Τρεις μήνες μετά την αυτοκτονία του, ο Τιτσιάν Ταμπίτζε συνελήφθη με χαλκευμένες κατηγορίες, υπέστη βασανιστήρια και εκτελέσθηκε τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.)
-πρωτότυπη φωτογραφία: jazzmena.wordpress.com
- Τα ποιήματα είναι από την Ανθολογία Γεωργιανής Ποίησης, 19ος-20ός αιώνας
Μετάφραση από τα γεωργιανά: Άνι Τσικοβιάνι
Ανθολόγηση και απόδοση στα ελληνικά: Δημήτρης Νόλλας
Εκδόσεις: Καστανιώτης, 2001 - με την χορηγία του Υπ. Πολιτισμού
Link:
- Ο Πάολο Ιασβίλι στο μετά τιμής
Η βροχή, η βροχή, το κρύο το λιβάδι, η αδύναμη σκιά.
Ποια είναι αυτή, και ποιος ο δρόμος; Κρύωνει η σκιά η αδύναμη
Μια στέγη ήθελε... Άργησε στο κρύο, με παγωμένη την ανάσα
Θα περπατάει για πολύ χωρίς να φτάνει πουθενά.
Έρχεται ο θάνατος... Για πού το 'βαλες ή από πού μας έρχεσαι;
Τα κουρασμένα μάτια ζητούν τον ύπνο, το σούρουπο κοντεύει.
Ένα κοράκι πίσω έμεινε από το σμήνος
Πονεμένε ταξιδιώτη, να βρεις τη νύχτα και να κλάψεις.
Δεν ξέρει ο άνεμος την ιστορία του λιβαδιού σε ποιον να τραγουδήσει
Δεν ξέρει η βροχή σε ποιανού την πόρτα μπροστά πικρά να κλάψει
Με τα κουρέλια τού ταξιδιώτη, ο κόρακας θα ζεσταθεί τις κρύες νύχτες
Ειρήνη σε όλους εκείνους που εκεί έξω θα πεθάνουν το χειμώνα!
Από μία λυρική διάθεση
Ποτέ δεν είχα νιώσει, έτσι αδύναμο πουλάκι ζαρωμένο
Μια αγάπη τόσο απέραντη, καρδιά να ξεχειλίζει
Σ' εσένα στρέφομαι και σε καλώ, αγάπη, σε προσμένω -
Τα μάτια μου το μαρτυράνε.
Τα βάσανά μου κι η χλομάδα, η αιώνια στραβωμάρα
Ούτε μια λέξη δεν νοώ στων αλλωνών τα λόγια
Τόσο μικρός και τόσο άγαρμπος, όλες τις λύπες έχω δοκιμάσει -
Όλα αυτά, ω ποθητή μου ομορφιά, εσύ τα 'χεις σφραγίσει.
Όταν πια δεν αντέχονταν η απελπισμένη αναμονή
Τότ' εμφανίστηκες εσύ, τότε η ζήλια μού 'τρωγε τα σωθικά.
Ηρέμησε, καλή μου, μη φοβάσαι το ασήμι στους κροτάφους -
Μια αχτίδα που προστέθηκε στην τόση αγάπη!
Τα τριάντα εφτά μου χρόνια πέρασαν
Όπως η σχέση του ζωγράφου με το αγαπημένο χρώμα.
Μαζί μου να είσαι, μ' εμέ τον θαρραλέο
Ίούτες τις μέρες τις μεγάλες κάθε στιγμή μαζί να πορευτούμε.
Ία μαύρα προμηνύματα μη σε σκοτίζουν
Όταν αδιάφορα απλώνεται στη νύχτα η σιωπή
Ίδια φοβερή όπως ο πόλεμος που πλησιάζει
Ίδια φοβερή όπως η σφαίρα που ετοιμάζεται να με βρει.
Paolo Iashvili პაოლო იაშვილი (1894–1937)
Στις 22 Ιουλίου, με πυροβόλο όπλο, στην Ένωση Συγγραφέων Γεωργίας, στην Τιφλίδα (Τμπιλίσι). Προσαρμοσμένος στην σοβιετική ιδεολογία, μετά από πιέσεις του Μπέρια που τον είχε "ανταμείψει" με την τοποθέτησή του ως μέλος της Πανακαυκασιανής Κεντρικής Επιτροπής, και έχοντας ήδη καταγγείλει συναδέλφους του ως "εχθρούς του λαού", δεν άντεξε πλέον να ενδώσει για μια ακόμα φορά - με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο - στην εκβιαστική πρόταση του Μπέρια ή να καταδώσει τον φίλο του, ποιητή Τιτσιάν Ταμπίτζε, ή να συλληφθεί και να βασανισθεί ο ίδιος από την ΝιΚαΒεΝτέ.
(Τρεις μήνες μετά την αυτοκτονία του, ο Τιτσιάν Ταμπίτζε συνελήφθη με χαλκευμένες κατηγορίες, υπέστη βασανιστήρια και εκτελέσθηκε τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.)
-πρωτότυπη φωτογραφία: jazzmena.wordpress.com
- Τα ποιήματα είναι από την Ανθολογία Γεωργιανής Ποίησης, 19ος-20ός αιώνας
Μετάφραση από τα γεωργιανά: Άνι Τσικοβιάνι
Ανθολόγηση και απόδοση στα ελληνικά: Δημήτρης Νόλλας
Εκδόσεις: Καστανιώτης, 2001 - με την χορηγία του Υπ. Πολιτισμού
Link:
- Ο Πάολο Ιασβίλι στο μετά τιμής
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home